მე რომ წავალ ალბათ იტყვის დედა ...

Thursday, April 22, 2010


* * *
სუნი და ფერი დაკარგეს ვარდებმა.
მე კი დღეს დავკარგე აზრი-სიყვარული.
მართლაც ყველაფერი ალბათ დროს ბარდება
მარტო მომიწევს ახლა სიარული.

მაგრამ, ვარდი ხომ მაინც ვარდია.
მკვდარი, მოჭრილი ვიღაცის ხელით.
ჩვენი გრძნობა კი, მჯერა მზარდია.
ძლიერ მიყვარხართ, გკოცნით და გელით.

ქრისტე გაჰყიდეს ოცდაათ ვერცხლად
ჩემში მოგცემდნენ შენ ბევრად ნაკლებს.
ვინ იფიქრებდა-აღარ ვართ ერთად.
მადლობა ვუთხრათ გამოცდილ მაკლერს.

რად ააფარე სიყვარულს ჩადრი?
მე მეცინება-სხვას როგორ მადრი.
სინდის-ნამუსი,ზრდილობა,ყადრი
- მორჩა. გათავდა აქ გაწყდა კადრი

No comments:

Post a Comment

როდის ვიქცევი მთლიანად , ქართველი ადამიანად ...

არათავმდაბლური ლექსი

წელიწადის ყველა დროს , დღე-ღამეში ყოველ წამს ...

მე შენში მიყვარს ღმერთი ...

ჩემს ქალაქში ყველაფერი მოსულა ...

იუდა ...

აზდაკის ლექსი ...

ჯინსების თაობა ...

ყველაფერი კარგად იქნება ...

მწვანე ტანგო ...